.
آدم خلیفه ی تنهای خدا روی زمین است
امپراتوری که گاهی باید برگردد به آخرین سلاحش
و سلاح او گریه است …
و سِلاحُهُ البُکاء …
.
.
.
ﺧﺪﺍﯾﺎ …
ﯾﺎﺩﻡ ﺑﺪﻩ ﯾﺎﺩ ﺑﮕﯿﺮﻡ ﯾﺎﺩﻡ ﻧﺮﻩ ﯾﺎﺩﺕ ﮐﻨﻢ !
.
.
.
دلت را با خداوند آشنا کن
ز عمق جان خدایت را صدا کن
دل غفلت زده مانند سنگ است
مس دل را به یاد او طلا کن
به پیش او گشا دست نیازی
به درگاه بلند او دعا کن
.
.
.
ایمان بیاورید به خدایی که به پیچک فرمود : “نرده را زیبا کن”
سهراب سپهری
.
.
.
یا من یعطی الکثیر بالقلیل:
از تو حق شناس تر کیست؟ از تو سپاس گزارتر کجاست؟
از ما جز کمی و کاستی نیاید و از تو جز اکرام و اکمال نشاید
.
.
.
گدا که میبینم در دل نمیگویم راست میگوید یا دروغ ؟
کمکش کنم یا نکنم ؟
آدم خوبی است یا نه ؟
چشمانم را میبندم و کمکش میکنم تا وقتی رفتم گدایی پیش خدا نگوید که …
.
.
.
گفتم که گناه من عظیم است عظیم
در حشر جزای من جحیم است جحیم
ناگاه به گوش جان شنیدم از غیب
نومید مشو خدا کریم است کریم
.
.
.
و من هنوز و تا همیشه به همین یک آیه دلخوشم :
“بندگانم را آگاه کن که من بخشنده ی مهربانم !”
.
.
.
هیچکس تنها نیست ، او در همه حال کنار ماست !
بی همتای اول
.
.
.
از آسمان باران انا انزلنا بر فرق زمین می بارد
امشب چشمانم را با آب توبه می شویم
و کلام قرآن در دهانم می ریزم
تا خواب چشمانم را نیازارد . . .
.
.
.
رو به سوی تو نمودم که پناهم بدهی
نعمت مغفرت و عفو گناهم بدهی
ز آنچه دادی به کسانی که مقرب گشتند
چه شود از کرمت نیز به ما هم بدهی
.
.
.
یا هادی،
ره گم کرده و دل به دامان دیگران داده ایم
راهنمایمان باش و چراغی روشن فرا رویمان بگیر
.
.
.
ری ما را بر عظمت و شناسایی آن راهی نیست
تنها می توان درزیر باران رحمت
“لیله القــــــدر”
ایستاد تا برما ببارد
و جانهایمان را از آب زلال خود شست وشو دهد و پاک سازد . . .
.
.
.
شب قدر، شب احیای خویش، با دم مسیحایی دعاست
شبی است که باید قدر خویش را بشناسی، تقدیر خویش را رقم بزنی
و خویشتنِ جدید را با قلم توبه و جوهر اشک ترسیم کنی . . .
طاعات قبول و التماس دعا
.
.
.
یا رب ز تو امشب عطا می طلبم
هشیاری و بخشش خطا می طلبم
مقبولی روزه و نماز و طاعات
از درگه لطفت به دعا می طلبم
.
.
.
نگران
منتظر
تنها
عصبانی
بهانه گیر
همه ی اینها من هستم !
کمی آرامم کن …
.
.
.
با این دغدغه های ذهن افسرده و ویران چه کنم ؟
با این همه رنج و آرزو و درد حرمان، چه کنم ؟
در کنج اتاق و خلوت و خاموشی
افسرده و وامانده و گریان چه کنم ؟
.
.
.
نما ای دیده ما را یاری امشب
که محتاجم به اشک جاری امشب
ببار اشک غم ای چشم گنهکار
اگر با ما محبت داری امشب
.
.
.
یا مالک،
به برکت شب قدر، بازار شیطان را کساد کن
و ما را مالک برترین ثروت، یعنی همه نخواستن ها قرار ده.
.
.
.
در لیالى قدر قرآن به دل کن ، نه فقط قرآن به سر
که اولى جوهر ذات تو گردد دومى خارج از گوهر تو است  . . .
.
.
.
امشب تمام آیینه ها را صدا کنید
گاه اجابت است رو به سوی خدا کنید
ای دوستان آبرودار در نزد حق
در نیمه شب قدر مرا هم دعا کنید
.
.
.
خداوندا
اگر در کار تو چون و چرا کردم خطا کردم
وگر در ناامیدی تکیه جز بر کبریا کردم خطا کردم
حلالم کن ، خطا کردم
اگر اسمی به جز اسم تو آمد بر زبانم ، من پشیمانم
وگر در نیک روزی غفلت از شکر و دعا کردم خطا کردم
اگر لغزیده گاهی ذره ای پایم ببخشایم
وگر از فرش زیرم اندکی پا را فرا کردم خطا کردم
نفهمیدم که عشق اول و آخر تویی عشق آفرینا من خطا کردم …
.
.
.
خبر آوردند که امشب از هزار شب بهتر است
و یک اتفاق ویژه می افتد و آن اینکه
امشب دست ملکوت به طرف زمین کشیده می شود . . .
.
.
.
آمده‌ام ای خوب‌ترین!
ای بهترین!
ای مهربان‌ترین!
تا در میهمانی بندگانت مرا نیز بپذیری و بخشش گناهان را بدرقه ی راهم کنی
الهی العفو ، العفو ، العفو…
.
.
.
باز کن فالی و آیات غزل را بنگر
آنکه استاد عزل گفت همان می آید
این همه آیه تجلی شده در یک شب قدر
آسمان راه نجات است از آن می آید
اطلسی دلنگران از شب پاییزه مباش
سبزه و رویش گل بعد خزان می آید !
.
.
.
شبا وقتی که بیداری ، خدا هم با تو بیداره
تا وقتی که نخوابی تو ، ازت چش ور نمیداره
خدا میبینه حالت رو ، خدا میدونه حست رو
از اون بالا میاد پایین ، خدا میگیره دستت رو
خدا میدونه تو قلبت ، چه اندازه تو غم داری
خدا میدونه تو دنیا ، چه چیزی رو تو کم داری
خدا نزدیک قلب توست با یک آغوش وا کرده
نذار پلکاتو روی هم اگه قلبت پره درده
خدا رو میشه حسش کرد توی هر حالی که باشی
فقط باید تو با یادش توی هر لحظه همراه شی
.
.
.
ای خدا ای فاتح هر مشکلم
وی همه آرامش جان و دلم
بشنو از دل راز یک بی آبرو
ده مجال گفتگویم ، گفتگو
در شب احیا به تو رو کرده ‏ام
خویش را با توبه همسو کرده ‏ام . . .
.
.
.
جان آمده رفته ، هیجان آمده رفته
نام تو گمانم به زبان آمده رفته
احیا نگرفتم تو بگو چند فرشته
صف از پی صف تا به اذان آمده رفته ؟
تا پلک زدم خواب ، مرا آمده برده
تا پلک زدم نامه رسان آمده رفته
امسال نبرده ست مرا روزه فقط گاه
بر لب عطشی مرثیه خوان آمده رفته
من در به در او به جهان آمده بودم
گفتند کجایی ؟! به جهان آمده رفته
ترسم که به جایی نرسم این رمضان هم
آن قدر به عمرم رمضان آمده رفته …
.
.
.
بیایید دعا کنیم …
کسی را دیدم که در جوانی اش شانه لا به لای مو هایش گیر نمی کرد
کسی که آرزو داشت بالای چشمش ابرو باشد
کسی که کودکیش را با چشم چشم دو “ابرو” آغاز نکرد …
بیایید با هم برای کسایی که حتی ملاقاتشان هم ممنوع شده دعا کنیم !

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: